14 juni 2021
Ringtones.
Nu ben ik nog de gelukkige bezitter van een echte GSM. Zo'n flipmodel. Wanneer het ding belt dan haal je het zonder veel omhaal uit je broekzak (past altijd), opent het onding en je kan beginnen praten met wie dan ook je wil opbellen. Kan perfect in het stikkedonker want je hoeft niets te zien om ermee opgebeld te worden. Einde gesprek? Gewoon weer dichtklappen en job done. Zelfs voor de meest simplistische der geesten (zoals ik) is het bruikbaar.
Dat is em dan zie. De Samsung E2530.
En ja, zwart van buiten en rood van binnen. La Fleur uitvoering.
De eerste modellen kwamen op de markt in 2011. Still going strong.
Toen mijn eerste exemplaar de geest gaf na vele jaren trouwe dienst ben ik op zoek gegaan naar een vervanger. Ik heb er verschillende geprobeerd, van diverse merken en pluimage maar dit model van Samsung steekt nog altijd met kop en schouders boven de rest uit. Ik kon er nog enkele op de kop tikken op 2dehands, maar ik moest die per 3 kopen. Voor 30 euro, dus 10 euro het stuk, was ik nooit heel hard opgelicht luidde de redenering.
De tweede E2530 kwam aan zijn einde nadat we met de hondenkar aan de fiets in een erg hevige regenbui terechtkwamen en bij thuiskomst ging de broek onmiddellijk de wasmachine in. Met GSM en al nog in de broekszak welteverstaan. Laat me jullie alvast mededelen dat het ding niet bestand is tegen 1) een hevige regenbui en daarna 2) een wasbeurt.
Over naar toestel #3 dan maar. Dit gaat ondertussen al een hele tijd mee en doet het nog steeds prima.
Ik vraag me af wanneer ik naar mijn 4de en laatste toestel zal moeten overschakelen en hoe lang dit daarna nog zal meegaan.
Waarom schakel ik niet over naar een smartphone?
In de eerste plaats vind ik dat men met een telefoon moet kunnen telefoneren. Punt uit. Al de rest is nonsens. Voor mij althans. Mijn leeftijdgenoten zijn het daar in de regel mee eens. De volgende generatie echter vindt dat ik een hopeloze achterstand heb opgebouwd door me vast te klikken aan m'n flipphone. Man toch, wat zo'n smartphone allemaal niet kan...
Ergens hebben ze een punt. Ik heb een hele verzameling toestellen en toestelletjes nodig om hetzelfde te kunnen doen als zij met hun smartphone. Ik neem dat vooralsnog met genoegen erbij. Wie weet, misschien komt er een dag dat ik me bekeer. Maar ik heb wel vastgesteld dat daar waar ik vroeger (ook ik ben ooit jong geweest) de technologie redelijk op de voet volgde, het nu allemaal niet per se meer moet. Ik laat veel aan me voorbijgaan, hoewel ik meestal wel vrij goed ingelicht ben over tot wat die nieuwe technologie allemaal in staat is. Vaak beter zelfs dan de huidige generatie want ik verdiep me nog altijd in de wereld van het oneigenlijke gebruik van die technologiën. Je kan gerust stellen dat ik een aan fobie grenzende paranoia aan de dag leg wanneer het op veiligheid op het internet aankomt. En zelfs dan voel ik me nog niet veilig. Een Low Profile aanhouden moet al veel onheil voorkomen, maar vroeg of laat, ik voel het, ga ook ik te grazen genomen worden door de een of andere toestand die me gehackt heeft. Zelfs een TOR browser die draait op een Linux machine is, zo blijkt, geen waterdichte remedie tegen alle mogelijke internet kwalen en onheilen. Er moet nog een VPN bovenop (wees gerust, de VPN router staat klaar om aangesloten te worden).
Waarom zo vasthouden aan die dinosaurus, zoals zoonlief mijn mobieltje pleegt te noemen?
Wel, ik kan ook niet telefoneren met mijn fototoestel en mijn laatste aanwinst is een Fujifilm X-T3 nochtans, dus een redelijk up-to-date toestel. Een fototoestel dient om foto's te nemen en een telefoontoestel om te telefoneren. Er zitten op beide toestellen zo al genoeg knopjes en toestanden op die ik toch nooit gebruik.
Ooit heb ik een poging ondernomen om met een smartphone overweg te kunnen. Kwestie van niet compleet weggelachen te worden als ik me tussen de jeugd begaf. Dat laatste deed ik toentertijd beroepshalve nogal. Dien ik je nog te zeggen dat het een vreselijk onhandig ding was? Eigenlijk te groot om in de broekzak te passen en te klein om fatsoenlijk iets op te kunnen zien. Wat moet je daar dan mee?
En dan heb ik het nog niet over dat "swipen" en de batterijduur. Ik swaaipte er op los tot m'n vinger een centimeter korter geworden was, maar het toestel bleef halsstarrig een eigen leven leiden en deed meestal niet wat ik wilde dat het zou moeten doen. En, ramp, er staat daar ook geen Escape of Delete knop op. Kortom, een gehandicapte die met een gehandicapt toestel tracht te werken (met alle respect voor de gehandicapten). Niets voor mij, was het verdict al na een paar maanden. Het ding ligt nog altijd weg te kwijnen ergens in de kast.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de dagelijkse oplaadbeurt die het toestel nodig heeft. Mijn Samsung gaat gemakkelijk 3 weken mee met één enkele oplaadbeurt. Waar zit de vooruitgang in deze?
Ook het "toetsenbord" dat je op een smartphone voorgeschoteld krijgt is volgens mij enkel daar voor de grap. Voor mensen zoals ik, die nog trachten de controle over hun elektronische toestanden te behouden, is het een marteling om via dat toetsenboerd iets trachten in te geven. Ik presteer het om keer op keer met mijn dikke vingers op de verkeerde toets te knallen, zodat dit zeker geen vooruitgang genoemd kan worden. Een SMS schrijven met de cijfertoetsen op mijn E2530 gaat in mijn geval dan vaak nog sneller.
Die flip phones hebben vaak ook ietwat grotere toetsen omdat de fabrikanten die tegenwoordig haast uitsluitend nog produceren voor mensen van mijn generatie. De ogen en oren gaan niet zo goed meer mee als vroeger en de oog-hand coördinatie begint ook al wat te haperen. Een echt toetsenboerd aan een PC gekoppeld werkt zeker zo prettig (en voor wie het wil weten, ik kan je Cherry toetsenborden met voorsprong aanraden).
Ook het ontvangstbereik van mijn GSM doet in geen enkel geval onder voor wat de smart phones presteren. Nog steeds, hoewel ik me toch stilaan zorgen begin te maken als 5G de norm wordt en enkel dat protocol nog beschikbaar is. Het zou kunnen dat mijn Samsung het dan voor bekeken houdt. Moet ik toch eens opzoeken. Hoewel dat ik ook vermoed dat die 5G enkel voor data is en op zich niets te maken heeft met het al dan niet kunnen telefoneren.
Kortom, voorlopig doet mijn GSM wat die verwacht wordt om te doen en hij past nog steeds perfect in m'n broekzak.
Er zit op mijn antieke flip-phone ook de mogelijkheid op om voor ieder contact dat je hebt opgeslagen een aparte ringtone in te stellen. Nu wordt het leuk.
Ik denk dat de moderne smartphones dit ook (nog) kunnen, maar, toegegeven, zo ver en diepgaand reikt mijn kennis daaromtrent niet.
- Mijn echtgenote, die nogal actief voor de dag kan komen heb ik de Crazy Frog toebedeeld. Dat leek me gepast.
- De schoondochter kreeg een uittreksel uit lessen Engels voor Japanners. "Take everything you want" scheeuwen de dames wanneer ze overvallen worden en dit is naar mijn mening zeer toepasselijk. Niet dat de schoondochter al overvallen werd. Nee, het gaat hem over de lessen Engels. En het daarbijhorend danspasje.
- Meneer K, die een fervent amateurfietser is kreeg "Hoe
sterk is de eenzame fietser" aangeplakt. Kan niet missen.
- En een kennis die vrij religieus is moet het nu stellen met
"Les trois
cloches". Ditmaal in de uitvoering van Tina Arena. Prachtige versie. Zeker beluisteren.
- Wanneer dochterlief me belt gaat dit gepaard met de schaterlach van haar zoontje. Kan niet mooier zijn. En nee, daar is geen Youtube filmpje van.
- Iemand, een heel goede vriend, kreeg "The sound of silence"
van Nouela toegewezen. Erg toepasselijk vind ik.
Ja, als je dit leest weet je wel dat het over jou gaat.
OVERZICHT VORIGE VOLGENDE