| Zomer
2021 9. We introduceren meerdere BOs in een lege ruimte. Nu we vastgesteld hebben dat tijd het gevolg is van elementaire entropie (en niet de oorzaak ervan) en we een primitieve klok hebben geconstrueerd is het tijd (vergeef me de woordspeling) om een wat preciezere klok te bouwen. Laat het duidelijk zijn dat in een BO-ruimte de wetten van de Euclidische meetkunde onverkort van toepassing zijn. Ik dien hier dan ook niet verder op in te gaan want dat hebben we allemaal op school geleerd. We hebben vastgesteld dat elementaire entropie een noodzaak is om van 'tijd' te kunnen spreken. Entropie met enkel twee BOs is wel wat weinig om enige accuraatheid te kunnen garanderen. Het zou beter en nauwkeuriger moeten werken met meer BOs. Dat is dan ook precies wat we gaan doen en de reden waarom is vrij simpel. Stel dat de twee BOs enkel een rotatieve beweging beschrijven. In dat geval is het een feit dat tijd cyclisch is. Dit betekent dat onze 'klok' steeds weer dezelfde posities zal weergeven. Je zal dan een moment dat reeds voorbij was weer opnieuw beleven want exact dezelfde configuratie zal zich ooit steeds weer voordoen. Hetzelfde voor een lineaire beweging. De BOs kunnen een groot aantal posities innemen door de afstand onderling te wijzigen. Echter, omdat dit lineair is zal men vroeg of laat terug dezelfde posities tegenkomen en een identiek moment dat reeds voorbij was opnieuw beleven als de BOs steeds weer van mekaar weg en weer naar mekaar toe bewegen. En het is nu precies omwille van het bovenstaande dat tijdreizen niet mogelijk is. Klinkt contradictorisch, nietwaar? Het fijne zit hem erin dat wat we fysiek ook trachten te doen, dit altijd meer dan twee BOs zal behelzen. Neem gewoon je lichaam. Dat zal bestaan uit een bijna oneindig groot aantal BOs (jazeker, we kunnen stellen dat BOs de bouwstenen zijn van alles). Het aantal mogelijke posities gaat logaritmisch omhoog met het aantal BOs dat zich in de BO-ruimte bevindt. En, vanaf drie bewegende BOs in een BO-ruimte wordt het al zeer moeilijk om een volledige cyclus vol te maken zodat eenzelfde tijstip zich tweemaal voordoet. Stel je nu maar eens voor wat resultaat dit geeft als je de miljarden BO's in ons lichaam trachten een cyclus vol te laten maken. Update 9 juni 2024 Terwijl ik het boek "The three-body problem" van Liu Cixin aan het lezen ben moest ik onwillekeurig denken aan hoe 3 BO's reageren in een lege ruimte. Ik ga er een extra hoofdstukje aan weiden. Kan je hier lezen. En het wordt nog nauwkeuriger als je je partner's BOs ook meerekent. Stel je nu even voor hoe nauwkeurig en uniek de situatie wordt wanneer je onze hele aarde, met alles erop en eraan gaat meetellen. Of het hele universum. Wanneer we alle bewegingen van alle BOs ten opzichte van mekaar van het hele universum beschouwen dan geeft dat een bijna eindeloze reeks van sequenties die zich zo goed als nooit zal herhalen. Het aantal mogelijke sequenties benadert de oneindigheid, maar zal echter nooit oneindig zijn omdat het aantal BOs dat hierbij betrokken is ook eindig is. Maar de waarde van die reeks sequenties is wel heel precies bepaald (in de praktijk echter wellicht onberekenbaar). Het gevolg is wel dat tijd is een eindige constante is en dat deze kan opgedeeld worden in bijna oneindig kleine sequenties. Euh? Tijd een constante? Dat druist regelrecht in tegen de algemene relativiteitstheorie. Moet dus nonsens zijn. Wanneer we echter "tijd" als grootheid en het meetinstrument van tijd, de "klok" apart beschouwen dan is er geen botsing met de relativiteit. Tijd is een constante, maar klokken zijn dat niet. Klokken volgen wel degelijk de wetten van de relativiteit. Tijd zelf echter niet en blijft constant. Meer nog, tijd is de enige constante die er bestaat. (een loodzware claim, ik weet het) Je kan tijd dus opdelen in uiterst kleine fragmenten. Ontelbare keren kleiner dan nano- en picoseconden, en nog steeds zal tijd relevant zijn. De kleinst relevante waarde van tijd is vele malen kleiner dan de kleinste waarde die we zouden kunnen meten. In de praktijk betekent dit dat waar het aantal decimalen van een getal als Pi bv zijn praktisch nut in de fysica op een bepaald ogenblik gaat verliezen, dit bij tijd niet het geval zal zijn. Het verschil tussen "tijd" en "klok" is hetzelfde als het verschil tussen een grootheid en het meetinstrument voor die grootheid. We meten afstand met een lengtemeter, gewicht met een weegschaal, snelheid met een snelheidsmeter enz... Zo meten we tijd met een klok. Het zal duidelijk zijn dat het resultaat van een meting afhankelijk is van de nauwkeurigheid van het meettoestel. En die nauwkeurigheid zegt niets over de grootheid zelf. Dat alle grootheden, buiten "tijd", geen constantes zijn heeft te maken met de definitie van die grootheden. Na een bepaalde precisie komt men in het gebied waar oneindigheid begint, zondar dat de grootheid precies kan bepaald worden. De lengte van een meter kan bv niet nauwkeuriger vastgesteld worden dan het kleinste sub-atomaire deeltje dat we kennen. Dit is niet het geval bij "tijd" omdat die bepaald wordt door de verschillende sequenties die ingenomen worden door de beweging ten opzichte van mekaar van een heel groot aantal deeltjes. Tijd,
zoals wij die kennen, is altijd het gevolg van beweging en nooit
andersom. Dit is een universele wet en geldt onder alle omstandigheden.
Vijfde wet. Om te besluiten nog even dit:
OVERZICHT VORIGE VOLGENDE |