26 juni 2024 De waanzin voorbij? Dat de Amerikaanse wetgeving en rechtbanken rare dingen doen die wij ons hier in Europa moeilijk kunnen voorstellen was je misschien al bekend. Vandaag las ik echter een artikel dat me toch de wenkbrauwen deed fronsen. Om te beginnen even dit: tussen 2006 en 2008 zat ongeveer 1% van de bevolking in de VSA, het Land van de Vrijheid, opgesloten. Onwezenlijk. Zo veel vrijheid lijkt er dan ook niet te zijn. Je riskeert om er voor een habbekrats gearresteerd te worden en voor je goed en wel beseft wat je er is overkomen slijt je de rest van je dagen in een gevangenis. (opm: tegenwoordig is dat cijfer -gelukkig- wat lager en zit men aan 0.7%) Wanneer bij ons een levenslange gevangenisstraf wordt uitgesproken dan mag je er van uit gaan dat die persoon na zowat 15 tot 20 jaar weer op vrije voeten is. Terecht of onterecht, daar kan je natuurlijk vragen bij stellen en oeverloos over discuteren. Maar vermits bij ons de doodstraf is afgeschaft dien je de gevangen in leven te houden en iedere ietwat normale mens zal na zoveel jaren opgesloten geweest te zijn hopelijk wel beseffen dat er reden was om een zware straf toegewezen te krijgen en, nogmaals hopelijk, tot inkeer zijn gekomen. Ik heb het zo al niet erg hoog op met de cultuur en de gewoontes in de VS en daarbovenop komt dan nog hun in mijn ogen waanzinnige rechtssysteem. Zoek maar even op wat men als slachtoffer in de VS aan schadevergoeding kan eisen en ook krijgen. Dat raakt kant nog wal. Natuurlijk, als het je overkomt en je krijgt een miljarden schadevergoeding toegewezen dan denk ik dat er weinigen zullen zijn die dit zouden afwijzen. Maar is daarme recht geschied? Is dan de straf in verhouding tot het gepleegde misdrijf? Nog leuker wordt het wanneer men gevangenisstraffen begint uit te spreken. Ik denk niet dat het gerecht bij ons eenzelfde persoon meermaals tot een levenslange gevangenisstraf zal veroordelen. Ik weet zelfs niet of dat wel kan. Levenslang is nu eenmaal levenslang. En wanneer je leven erop zit en dan daarna nogmaals tot het einde van je dagen opgesloten moet blijven dat is debiel. OK, levenslang is in ons rechtsysteem zelden effectief levenslang. De meesten leven nog op het einde van hun levenslange straf en dat is dan ook een contradictio in terminis. In de VS echter maakt men er geen punt van om een en dezelfde persoon in één verdict meerdere malen een levenslange gevangenisstraf op te leggen. Dus wanneer je uiteindelijk sterft in de gevangenis staan er je nog verschillende levenslange gevangenisstraffen te wachten. Als je denkt dat je na je dood zal vrijkomen dan ben je eraan voor de moeite. Wanneer het gerecht in de VS dan beslist om toch niet tot een levenslange gevangenisstraf over te gaan kan men je wel een opsluiting van honderden jaren opleggen. Het zijn toch optimisten hé, die Amerikanen. Ze gaan er van uit dat er misdadigers zijn die eeuwenlang in leven zullen blijven. Sorry, maar dat is absurd. Het toont nog maar eens aan dat er in weze niet zo veel verschil bestaat tussen het Iran van de ayatollahs en de VS. Maar wat ik vandaag gelezen heb tart toch elke verbeelding. Een vrouw werd om te beginnen veroordeeld tot 21 keer een levenslange gevangenisstraf en daarbovenop nog eens een extra 800 jaar opsluiting. Ik denk dat ze niet kunnen tellen of niet goed opgelet hebben in de lessen biologie, maar volgens mij willen ze er in ieder geval zeker van zijn dat die persoon nooit meer vrij komt. Dat zou eenvoudiger en eleganter kunnen opgelost worden door haar (het was een vrouw, ja) levenslang te geven met geen mogelijkheid om vervroegd vrij te komen. Het is niet humaner, maar wel realistischer en minder belachelijk. Wat die vrouw gedaan had is dan ook niet goed te praten. Ze misbruikte haar eigen twee kinderen (1 en 3 jaar oud) en haar hond seksueel, filmde dat en verkocht die filmpjes. Of die hond ook klacht had ingediend wordt niet vermeld, maar er was wel bewijsmateriaal beschikbaar in de vorm van filmpjes op Snapchat. Wat die moeder bezielde is me niet duidelijk. Wat die rechter bezielde evenmin. De vrouw deed het blijkbaar voor het geld dat ze ermee kon verdienen. Van de motieven van de rechter is niets bekend. Dat aan die vrouw mentaal iets schort lijkt me overduidelijk. Die heeft psychiatrische hulp nodig. Wat moet ik nu van die rechter denken? Misschien hebben ze in de VS dan toch dringend nood aan een president zoals Trump. Als er dan gekke dingen gebeuren dan gaan we ons daarover alvast niet meer verbazen. Of wat iemand in de commentaren bij het artikel opmerkte: Alle kinderen verdienen ouders. Niet alle ouders verdienen kinderen. Misschien dat we daar best even bij stilstaan. OVERZICHT              VORIGE           VOLGENDE