Zomer 2021

    12. Waarom tijdreizen niet mogelijk is.

Ik heb het al aangehaald, tijdreizen is niet mogelijk. Klokken manipuleren is wel mogelijk, maar er bestaat een wezenlijk onderscheid tussen klokken en tijd.
Gezien tijd het gevolg is van (elementaire) entropie kan tijd ook niet gemanipuleerd worden. Tijd is een voortschrijdende constante en in principe ook cyclisch. Dat laatste komt doordat ooit alle BOs weer op exact dezelde plaats zullen staan als in de beginfase. De kans dat dit gebeurt is echter quasi nul. Maar net niet nul. En in weze maakt het ook niet zo veel uit. Je zou dus in principe ooit eens een dubbele tijdsmarkering kunnen hebben en dat de klok weer opnieuw van nul zal starten. Maar dat gaan wij niet meemaken want op tijdstip nul bestaan wij (nog) niet.

Omdat we als we over tijd spreken we in feite over de Universele Tijd (UT) spreken zal alles wat zich afspeelt binnen deze UT zich slechts ook maar éénmaal voordoen, als we een tijdsmarkering bij de gebeurtenis plaatsen. Ik zou er niet op gokken dat we ooit eens de beginfase terug gaan meemaken, waardoor er een dubbele tijdsmarkering zou ontstaan. We kunnen gerust stellen dat iedere tijdsmarkering uniek is en dat elke gebeurtenis die daaraan gekoppeld is bijgevolg ook uniek is.

Het is intrigerend dat klokken trager kunnen gaan lopen wanneer de snelheid van die klokken waarmee ze zich door de ruimte bewegen wordt verhoogd en wanneer die klokken dan liefst ook nog eens door een zwaartekrachtveld bewegen. Dit kan rechtstreeks afgeleid worden uit de relativiteitstheorie en is al meermaals bewezen.
Wat men evenwel nog niet heeft kunnen vaststellen is wat dit effect doet met het menselijk metabolisme. Om reizen naar de toekomst mogelijk te maken is het een vereiste dat ons metabolisme vertraagt, tegelijk met het vertragen van de klok. Tot op heden heb ik hierover nog nergens informatie kunnen terugvinden.

Stel dat ons metabolisme op dezelde snelheid blijft functioneren terwijl de klok trager loopt. De UT blijft wijzigen op hetzelfde tempo, en dus gaat in dat geval ons metabolisme ook op hetzelfde tempo wijzigen. Wanneer de klok zodanig traag laten lopen dat de klok slechts één jaar vooruitgegaan is, tewijl de UT 1000 jaar verder gegaan is, dan komen we aan in de toekomst als een mummie.
Indien echter ons metabolisme wijzigt op hetzelfde tempo als de klok, dan wordt reizen naar de toekomst wellicht ooit wél mogelijk.

Je zou het je zo kunnen voorstellen dat je je ergens in de ruimte bevindt en dat er op een vrij grote afstand van jou een capsule met een persoon erin zich tegen bijna de lichtsnelheid voortbeweegt. Wijzigt dit fenomeen iets aan jouw toestand? Aan jouw klok?
Jij ziet die capsule voortbewegen en je weet dat de klok in die capsule trager loopt dan jouw klok. Maar de capsule en alles wat erin zit, inclusief klok, doorloopt iedere tijdsmarkering die jij ook doorloopt. Je kan je alleen afvragen of de persoon die zich in die capsule bevindt nu op hetzelfde tempo als jij veroudert of dat zijn metabolisme ook veel trager gaat lopen, op hetzelfde ritme als de klok in de capsule.
Zie in dit verband ook de Quito paradox.

Reizen naar het verleden is andere koek. Daarvoor zouden we de klok sneller moeten laten lopen. Er stellen zich daar minstens twee problemen:
  1. Er is tot op heden geen enkele mogelijkheid bekend waardoor we klokken sneller zouden kunnen doen lopen volgens de natuurkundige principes. Als we de relativiteit erbij halen dan zou dat betekenen dat we trager dan nul zouden moeten bewegen en dat lijkt op dit ogenblik nog wat vergezocht. (dit klopt niet helemaal, maar het komt wel dicht in de buurt)
  2. Het tijdstip waarop we de onderneming starten is reeds voorbij vanaf de start. Alle andere tijdstippen van daar voor bijgevolg ook. Teruggaan naar een tijdstip dat reeds voorbij is zou inhouden dat we de (elementaire) entropie van ons universum zouden kunnen terugdraaien, en ook dat lijkt me nu net iets te hoog gegrepen. (en dit klopt helemaal)
Het houdt ook geen steek dat ik op mijn dergtigste toeschouwer zouden kunnen zijn van mijn eigen eerste verjaardag. In dat geval zouden degenen die bij die eerste verjaardag aanwezig waren me ook moeten kunnen waarnemen wanneer ik al dertig ben (als ze dan nog in leven zijn). Daar heb ik moeite mee want dan zou ik mijn kennis over wat nog komen zal in de komende 29 jaar ook kunnen delen met de anderen op dat verjaardagsfeestje van mijn eerste verjaardag. Ik droom nu al luidop dat ik mezelf dan de winnende nummers van de Lotto ga vertellen.
Maar, ik ben mijn dertigste al ruim gepasseerd en ik heb op geen enkel verjaardagsfeestje ooit een briefje ontvangen met de winnende Lotto combinatie van de week daarop. Ik heb ook nog nooit gehoord dat dit ooit ergens gebeurd zou zijn. Jij wel?

Conclusie is dat reizen naar de toekomst eventueel wel mogelijk zou kunnen zijn, op voorwaarde dat ook ons metabolisme evenredig vertraagt als de klok, en dat reizen naar het verleden echt wel uitgesloten is.

Natuurlijk, mocht het zijn dat wat ik hier op deze pagina's verkondigd heb niet klopt, dan zijn alle opties nog open.
Je mag en moet hoe dan ook blijven dromen.

Meer weten? Dan zal je zelf op zoek moeten gaan naar antwoorden.
Of contacteer jefmetdebef@protonmail.com.
En mocht Jef met de Bef zijn antwoord naar jou beginnen met "Beste Sheldon," dan zou je nattigheid moeten voelen.

Aye, the seasons turn. As do the stars, like a wheel without cease. They know nor month nor year, nor beginning nor end, because there is no end. There's only what comes next.
How much time is in a dream? Or a memory? Or an embrace? And if we can't answer that, how shall we say how much time there is in a life? Let alone in Life Her-own-self?

Excerpt from "The twelve children of Paris" by Tim Willocks

OVERZICHT              VORIGE                VOLGENDE